Verbum

пракра́двацца ​¹, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да пракрасціся ​¹.

пракра́двацца ​², ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да пракрасціся ​².

пракракта́ць, ‑кракчу, ‑крэкчаш, ‑крэкча і пракрахта́ць, ‑крахчу, ‑крэхчаш, ‑крэхча; зак.

Абазвацца крактаннем (крахтаннем).

пракра́сціся ​¹, ‑крадуся, ‑крадзешся, ‑крадзецца; зак.

Разм. Зрабіць значны крадзеж, растрату; папасціся ў сістэматычным, працяглым крадзяжы. Ермачэнка зусім пракраўся,.. неяк сухім выбраўся назад у Прагу, адкуль ён прыехаў некалі ў Мінск. Новікаў. Пракраўся кладаўшчык. І вось ён пад судом. Корбан.

пракра́сціся ​², ‑крадуся, ‑крадзешся, ‑крадзецца; зак.

Ціха, непрыкметна прабрацца куды‑н. Цёмнай ноччу.. [Тарас] дапамог партызанам пракрасціся да тых складаў і устанавіць міны. Краўчанка. Позняй раніцай Ціток па загуменні пракраўся ў сваё гумно. Лобан. // перан. Непрыкметна пранікнуць (пра пачуцці, думкі і пад.). Шчырае заспакаенне пракралася ў душу. Бядуля.

пракрахта́ць,

гл. пракрактаць.

пракро́іць, ‑крою, ‑кроіш, ‑кроіць; зак., што і без дап.

Кроіць некаторы час.

пракро́чыць, ‑крочу, ‑крочыш, ‑крочыць; зак.

1. Прайсці крокам. — І толькі выйшла я на шашу і зялёнай абочынай пракрочыла наперад, як чую ззаду шум матора. Кавалёў.

2. Крочыць некаторы час.

пракружы́цца, ‑кружуся, ‑кружышся, ‑кружыцца; зак.

1. Лятаючы, зрабіць круг. Вясною, калі з выраю птушкі ляцелі, адна качка разы са два над нашай хатай пракружылася. Дубоўка.

2. Кружыцца некаторы час.

пракружы́ць, ‑кружу, ‑кружыш, ‑кружыць; зак.

1. Разм. Тое, што і пракружыцца (у 1 знач.). Пракружыў над хатай самалёт.

2. Прайсці, праехаць які‑н. час, часта мяняючы напрамак; праблукаць. Пракружыць усю ноч па лесе.

3. каго і без дап. Кружыць некаторы час.

пракру́стаў, ‑ава.

У выразе: пракрустава ложа гл. ложа ​³.

пракрухма́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пракрухмаліць.