Verbum

імперыялісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да імперыялізму. Імперыялістычны лагер. Імперыялістычная буржуазія. Імперыялістычныя дзяржавы. Імперыялістычная сістэма.

імперыялі́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і імперыялістычны. Імперыялісцкая вайна.

імпланта́цыя, ‑і, ж.

Перасаджванне жывым арганізмам асобных клетак, тканак або цэлых органаў з наступным прыжыўленнем іх. Імплантацыя ныркі.

[Ад лац. in — у і plantare — саджаць.]

імпліка́цыя, ‑і, ж.

Прадстаўленне чаго‑н. у няяўным выглядзе.

[Лац. implicatio.]

імпліцы́тны, ‑ая, ‑ае.

Скрыты, не выказаны яўна, які падразумяваецца.

[Лац. implicite.]

імправізава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад імправізаваць.

2. у знач. прым. Складзены адразу, без папярэдняй падрыхтоўкі. Імправізаваная прамова. Імправізаваная эпіграма.

3. перан.; у знач. прым. Зроблены наспех, без папярэдніх прыгатаванняў. Імправізаваная трыбуна. Імправізаваныя насілкі.

імправізава́цца, ‑зуецца; незак.

Зал. да імправізаваць.

імправізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што і без дап.

Стварыць (ствараць) што‑н. без папярэдняй падрыхтоўкі, у час выканання, на хаду. Імправізаваць верш. □ Адам Міцкевіч, як народныя казачнікі і спевакі, уладар незвычайнай здольнасцю імправізаваць. Лужанін. Гэта было такое шчырае, такое сардэчнае выказванне сапраўднага замілавання да прыроды, што, здавалася, .. [Кася] не чытае, а імправізуе тут, у гэтым харастве. Дубоўка.

[Ад лап. improvisus — непрадбачаны.]

імправіза́тар, ‑а, м.

Той, хто імправізуе, мае здольнасць імправізаваць. Выдатным імправізатарам і непераўзыдзенай расказчыцай народных апавяданняў і казак была прабабка паэта [М. Багдановіча]. Майхровіч.

імправіза́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да імправізатара. Імправізатарскі талент.