Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

улі́пнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. уліп, ‑ла; зак.

1. Папасці ў што‑н. ліпкае, вязкае, прыстаць да чаго‑н. ліпкага, клейкага. Уліпнуць у смалу.

2. перан. Разм. Трапіць у непрыемнае, нялёгкае становішча; папасціся. — Аднак і ўліплі мы, браткі, з гэтым хлебам... — сказаў нехта з нас. Лынькоў. [Пан Вячорык:] — Дзейнічаць вам [агентам] трэба асцярожна, каб самім не ўліпнуць. Машара.

3. Разм. Шчыльна прытуліцца, прыпасці да чаго‑н. Высокі стары.. так даў Валі дарогу прайсці, што аж уліп плячыма ў сцяну І забраў з яе на сябе траха не ўвесь мел. Чорны. Арцыховіч уліп у зямлю і падрыхтаваўся да стральбы. Алешка.

4. Разм. Добра аблегчы, прыстаць (пра адзенне, абутак). Бот юхтовы — толькі скрып Ад новага бота, Да нагі ён проста ўліп — Чыстая работа. Бялевіч.

•••

Уліпнуць у гісторыю — тое, што і уліпнуць (у 2 знач.).

улітава́нне, ‑я, н.

Уст. Дзеянне паводле знач. дзеясл. улітаваць.

улітава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад улітаваць.

улітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Уст. Тое, што і упаяць.

улі́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Спец. Частка ўнутранага вуха, дзе знаходзіцца гукаўспрымальны апарат.

улі́ткавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да ўліткі.

уліткападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Падобны на ўлітку.

уліто́ўванне, ‑я, н.

Уст. Дзеянне паводле знач. дзеясл. улітоўваць — улітаваць.

уліто́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да улітоўваць.

уліто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да улітаваць.