Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

фон1, , м.

  1. Асноўны колер, тон, на якім пішацца карціна ці малюецца што-н.

    • Чырвоны ф.
  2. Задні план карціны, а таксама ўвогуле задні план чаго-н., тое, на чым што-н. бачыцца, вылучаецца.

    • Караблі на фоне вячэрняга неба.
  3. перан. Агульныя ўмовы, абставіны, у якіх што-н. адбываецца (кніжн.).

    • На фоне цяперашніх міжнародных падзей.

|| прым. фонавы, .

фон2, , м. (спец.).

Адзінка ступені гучнасці.

фона...

Першая частка складаных слоў са знач.:

  • 1) які мае адносіны да гукаў, напр. фонаграфаванне, фонаграфаваць, фонаэлектракардыяграма;
  • 2) які мае адносіны да фанетыкі, фаналогіі, напр. фонамарфалогія, фонахрэстаматыя.

фонд, , м.

  1. Грашовыя сродкі.

    • Ф. заработнай платы.
    • Залаты ф. (таксама перан. лепшая частка чаго-н.).
  2. Рэсурсы, запасы чаго-н.

    • Насенны ф.
    • Жыллёвы ф.
  3. мн. Працэнтныя, каштоўныя паперы (спец.).

    • Банкаўскія фонды.

|| прым. фондавы, .

фоніка, , ж. (спец.).

Гукавая арганізацыя мастацкай мовы.

  • Ф. верша.

|| прым. фанічны, .