Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

енк, , м.

Працяглы жаласны стогн, выкліканы болем або вялікім горам.

  • Працяглы е. вырваўся з грудзей.

енчыць, ; незак.

  1. Жаласна стагнаць ад болю, пакуты і пад.

    • Хлопчык енчыў на ложку.
  2. перан. Назойліва, надакучліва прасіць аб чым-н. (разм.).

|| зак. выенчыць, .

|| наз. енчанне, .