енчыць, ✂; незак.

  1. Жаласна стагнаць ад болю, пакуты і пад.

    • Хлопчык енчыў на ложку.

  2. перан. Назойліва, надакучліва прасіць аб чым-н. (разм.).

|| зак. выенчыць, ✂.

|| наз. енчанне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)