Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

евангеліст, , ж.

  1. Укладальнік евангелля.

  2. Член секты евангельскіх хрысціян.

|| ж. евангелістка, .

|| прым. евангелісцкі, .

евангелічны, .

Які адносіцца да рэлігійных пратэстанцкіх сектаў, што ў сваім веравучэнні кіруецца толькі тэкстамі евангелля.

  • Евангелічная царква.

евангелле, , н.

Раннехрысціянскі твор, які расказвае пра жыццё Ісуса Хрыста.

  • Кананічнае е. (уваходзіць у састаў Бібліі).
  • Апакрыфічнае е.

|| прым. евангельскі, .