Verbum

мешаніна, ✂, ж. (разм.).

1. Сумесь чаго-н. разнароднага.

2. перан. Блытаніна, адсутнасць яснасці ў чым-н.

   • М. ў галаве.

мешанка, ✂, ж.

1. Кармавая сумесь для жывёлы, птушак.

2. Змешаны пасеў кармавых раслін.

мешань​¹, ✂, ж.

1. Сумесь.

   • М. пяску і гліны.

2. Жывёла або расліна, якія атрыманы ў выніку скрыжавання дзвюх розных парод, двух гатункаў (разм.).

   • М. кабылы і асла.

3. Тое, што і мешанка (у 1 знач.).

   • Вядро мешані.

мешань​², ✂, ж.

Паўторнае ўзорванне.

• Ячмень сеялі па мешані.

мешкаваты, ✂.

1. Надта шырокі, падобны на мяшок (пра адзенне).

   • М. касцюм.

2. перан. Нязграбны, няспрытны, няўклюдны.

   • М. хлопец.

|| наз. мешкаватасць, ✂.

мешкавіна, ✂, ж.

Тканіна для мяшкоў.

мешчанін, ✂, м.

1. У царскай Расіі: асоба гарадскога саслоўя, якое складалася з рамеснікаў, гандляроў, ніжэйшых чыноў служачых і пад.

2. перан. Чалавек з дробнаўласніцкімі інтарэсамі, вузкім кругаглядам.

|| ж. мяшчанка, ✂.

|| прым. мяшчанскі, ✂.

мёд, ✂, м.

1. Салодкае густое рэчыва, якое выпрацоўваюць пчолы з нектару кветак.

   • Ліпавы м.

2. Напітак, прыгатаваны з гэтага рэчыва.

|| прым. мядовы, ✂.

◊

• Мядовы месяц — першы месяц сямейнага жыцця.

мёдаварэнне, ✂, н.

Прамысловы выраб мёду як напітку.

|| прым. медаварны, ✂.

мёрзлы, ✂.

1. Які зацвярдзеў ад марозу.

   • Мёрзлая зямля.

2. Сапсаваны ад марозу.

   • Мёрзлая бульба.

|| наз. мёрзласць, ✂.