Verbum

жанчынаненавіснік, ✂, н. (кніжн.).

Той, хто пазбягае, ненавідзіць жанчын.

|| прым. жанчынаненавісніцкі, ✂.

|| наз. жанчынаненавісніцтва, ✂.

жанчынападобны, ✂.

Падобны знешнім выглядам на жанчыну.

• Ж. мужчына.

жар, ✂, м.

1. Гарачае вуголле без полымя.

   • Падгарнуць жару над скавараду.

2. Моцна нагрэтае паветра, спёка.

   • З кухні дыхнула жарам.

3. Павышаная тэмпература цела пры хваробе (разм.).

   • Хлопчык захварэў, яго цельца спальваў моцны ж.

◊

• Бегчы, як жару ўхапіўшы (разм.) — вельмі хутка імчацца.

• Чужымі рукамі жар заграбаць (разм. неадабр.) — не працуючы самому, карыстацца тым, што зрабілі іншыя.

• Даць (задаць) жару (разм.) — моцна адчытаць каго-н.

жарабенне, ✂, н.

Роды ў кабылы, асліцы, вярблюдзіцы.

• Кабыла на жарабенні.

жарабец, ✂, м.

Конь-самец.

|| памянш.-ласк. жарабок, ✂.

жараб’ёўка, ✂, ж.

Вызначэнне чаго-н. пры дапамозе кідання жэрабя.

• Прайсці жараб’ёўку.

|| прым. жараб’ёвачны, ✂.

жарабіца, ✂, ж.

Жаробка; маладая кабыла.

жарабіцца, ✂; незак.

Нараджаць дзіцяня (пра кабылу, асліцу, вярблюдзіцу).

|| зак. ажарабіцца, ✂.

жарабок, ✂, м.

1. гл. жарабец.

2. Шкурка жарабяці-неданоска, а таксама жарабяці-сысунка.

|| прым. жарабковы, ✂.

жарабя, ✂ і жарабё, ✂, н.

Дзіцяня каня.

|| прым. жарабячы, ✂.