Verbum

жарон, ✂, м.

Млынавы камень, які служыць для размолу зерня на муку.

• Верхні, ніжні ж.

|| прым. жаронавы, ✂.

жароўня, ✂, ж.

Пасудзіна для гарачага вуголля, а таксама жалезная печка, якая награваецца вугалем.

|| прым. жаровенны, ✂.

жарства, ✂, ж.

Буйны калючы пясок, дробныя каменьчыкі, якія ўтвараюцца ад разбурэння горных парод.

|| прым. жарсцвяны, ✂.

жарт, ✂, м.

1. Тое, што кажуць або робяць не ўсур’ёз, а для таго, каб павесяліцца.

   • Без жартаў (усур’ёз).
   • Сказаць жартам (прысл.).
   • Не жарты (пра што-н. важнае).
   • Не на ж. (вельмі сур’ёзна).
   • Жарты на (у) бок (пераходзім да сур’ёзнай справы).

2. Кароткае апавяданне са смешным, забаўным зместам.

3. Невялікая камічная п’еса.

   • П’еса-ж. у адной дзеі.

|| памянш. жарцік, ✂.

жартаваць, ✂; незак.

1. з кім і без дапаўнення. Весела і забаўна гаварыць, рабіць што-н. для пацехі.

   • Ж. з дзецьмі.
   • Ж. з агнём (перан. рабіць тое, пасля чаго можа быць непрыемны вынік).

2. з каго-чаго і без дапаўнення.

   • Насміхацца.
   • Не трэба ж., бо чалавек можа пакрыўдзіцца.

3. Весела вастрасловіць.

   • Тонка ж.

4. Адносіцца да чаго-н. несур’ёзна, недаацэньваць каго-, чаго-н.

   • Са здароўем нельга ж.

|| зак. пажартаваць, ✂.

|| наз. жартаванне, ✂.

жартам, прысл.

Пра тое, што гаворыцца несур’ёзна, жартоўна.

• Не прымай да сэрца, гэта сказана ж.

жартаўнік, ✂, м.

Чалавек, які любіць жартаваць (у 1 і 3 знач.).

|| ж. жартаўніца, ✂.

жартачкі, ✂, н. (разм.).

Забаўная выхадка.

• Табе ўсё жартачкі.
• Кошцы ж., а мышцы смерць (прыказка).

◊

• Не жартачкі (разм.) — ужыв. пры размове аб сур’ёзнай справе.

жартоўны, ✂.

Вясёлы, забаўны, які мае характар жарту.

• Жартоўныя частушкі.

|| наз. жартоўнасць, ✂.

жарыць, ✂; незак. (разм.).

1. Моцна прыпякаць.

   • Нясцерпна жарыла сонца.

2. Рабіць што-н. з азартам.

   • Ж. польку.
   • Ж. у карты.