Verbum

жар, ✂, м.

1. Гарачае вуголле без полымя.

   • Падгарнуць жару над скавараду.

2. Моцна нагрэтае паветра, спёка.

   • З кухні дыхнула жарам.

3. Павышаная тэмпература цела пры хваробе (разм.).

   • Хлопчык захварэў, яго цельца спальваў моцны ж.

◊

• Бегчы, як жару ўхапіўшы (разм.) — вельмі хутка імчацца.

• Чужымі рукамі жар заграбаць (разм. неадабр.) — не працуючы самому, карыстацца тым, што зрабілі іншыя.

• Даць (задаць) жару (разм.) — моцна адчытаць каго-н.