Verbum

раскватараваць, ✂; зак.

Размясціць па кватэрах.

• Р. полк.

|| незак. раскватароўваць, ✂.

|| звар. раскватаравацца, ✂.

|| незак. раскватароўвацца, ✂.

|| наз. раскватараванне, ✂.

расквеціць, ✂ і расквяціць, ✂; зак.

Убраць што-н. у яркія колеры; зрабіць рознакаляровым.

• Святочны салют расквеціў неба.

|| незак. расквечваць, ✂.

|| наз. расквечванне, ✂.

расквітацца, ✂; зак.

1. Расплаціцца за што-н., аддаць доўг каму-н.

   • Р. з крэдыторамі.

2. перан., з кім. Адпомсціць каму-н. за ўчыненую крыўду, зло.

   • Р. з ворагам.

3. Расстацца з кім-, чым-н. назаўсёды, пакінуць каго-, што-н., пазбавіцца ад чаго-н.

   • Р. з горадам.

|| незак. расквітвацца, ✂.

расквітнець, ✂; зак.

1. Расцвісці, распусціцца (пра кветкі, расліны).

   • Цюльпаны ўжо расквітнелі.

2. перан. Стаць прыгожым, здаровым, дасягнуць росквіту.

   • Расквітнела дзяўчына.

3. перан. Дасягнуць высокай ступені развіцця, праявіцца з вялікай сілай.

   • Расквітнеў талент мастака.

|| наз. росквіт, ✂.

раскідацца, ✂; зак.

1. Стаць непрыгодным, разбурыцца, разваліцца на часткі.

   • Печ раскідалася.
   • Вяселле раскідалася (перан. разладзілася).

2. Размясціцца на вялікай прасторы, далёка адзін ад аднаго.

   • Рэдкія бярозкі раскідаліся на пагорку.

3. Раскінуць рукі, ногі (у сне).

4. Стаць непрыгодным, немагчымым для язды (пра дарогу напрадвесні і ранняй вясной) (разм.).

5. Захапіцца кіданнем чаго-н. (разм.).

6. Нарадзіць дзіця (разм.).

7. Заняцца адначасова многімі справамі, не засяроджваючыся ні на чым.

|| незак. раскідацца, ✂ і раскідвацца, ✂.

раскідаць, ✂; зак.

1. Кідаючы, размясціць ў розных месцах па паверхні або пакласці ў беспарадку.

   • Р. сена.

2. перан. Размясціць у розных кутках на адлегласці адзін ад аднаго.

   • Жыццё раскідала сяброў па свеце.

3. Разбурыць, разваліць.

   • Р. старую хату.

4. Дарэмна патраціць.

   • Куды грошы раскідаў — не ведаю.

5. Праараць уроскідку.

   • Р. дзве палосы.

|| незак. раскідаць, ✂ і раскідваць, ✂.

|| наз. раскіданне, ✂, раскідванне, ✂ і роскід, ✂.

раскідвальнік, ✂, м.

1. Той, хто займаецца раскідваннем чаго-н.

   • Р. сена.

2. Прыстасаванне для раскідвання чаго-н.

   • Механічны р. угнаенняў.

раскідвацца, ✂; незак.

1. гл. раскідацца.

2. Дарэмна траціць, не імкнуцца ўтрымаць што-н. пры сабе; раскідацца.

   • Р. грашыма.

раскідзісты, ✂.

1. З шырока раскінутымі галінамі.

   • Р. дуб.

2. Раскінуты, размешчаны на вялікай прасторы.

   • Раскідзістая вёска.

|| наз. раскідзістасць, ✂.

раскідлівы, ✂ (разм.).

Неашчадны, неэканомны.

• Р. гаспадар.

|| наз. раскідлівасць, ✂.