Verbum

раскідацца, ✂; зак.

1. Стаць непрыгодным, разбурыцца, разваліцца на часткі.

   • Печ раскідалася.
   • Вяселле раскідалася (перан. разладзілася).

2. Размясціцца на вялікай прасторы, далёка адзін ад аднаго.

   • Рэдкія бярозкі раскідаліся на пагорку.

3. Раскінуць рукі, ногі (у сне).

4. Стаць непрыгодным, немагчымым для язды (пра дарогу напрадвесні і ранняй вясной) (разм.).

5. Захапіцца кіданнем чаго-н. (разм.).

6. Нарадзіць дзіця (разм.).

7. Заняцца адначасова многімі справамі, не засяроджваючыся ні на чым.

|| незак. раскідацца, ✂ і раскідвацца, ✂.