Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

кадмій, , м.

  1. Хімічны элемент, серабрыста-белы мяккі метал.

  2. Жоўтая фарба, якую вырабляюць з гэтага элемента або сінтэтычна.

|| прым. кадміевы, .

кадр, , м.

  1. Асобны здымак на кіна- або фотаплёнцы.

    • На плёнцы 36 кадраў.
  2. Асобная сцэна або эпізод з кінафільма.

    • На экране кадры з часоў Айчыннай вайны.

  • За кадрам — за межамі непасрэдна адлюстраванага ў дадзеным фільме.

кадравік, , м. (разм.).

  1. Кадравы работнік.

    • Афіцэр-к.
  2. Работнік аддзела кадраў.

кадры, .

  1. Пастаянны састаў воінскіх часцей рэгулярнай арміі.

  2. Асноўны састаў работнікаў якой-н. галіны дзейнасці, прадпрыемства, установы і пад.

    • Сельскагаспадарчыя кадры.
    • Аддзел кадраў.

|| прым. кадравы, .

  • К састаў войск.
  • К. рабочы.

кадрыля, , ж.

Танец з шасці фігур з цотным лікам пар, а таксама музыка да гэтага танца.

|| прым. кадрыльны, .

кадук, , м. (разм.).

Злы дух, д’ябал.

  • Кадук з ім (з ёй) (разм.) — хай сабе будзе і так.

  • Кадук яго (цябе, яе, вас, іх) ведае (разм.) — нічога невядома пра каго-, што-н.

кадушка, , ж.

Невялікая кадзь.

|| прым. кадушачны, .

кадык, , м.

Невялікі выступ на горле ў мужчын — выпнутая храстковая частка гартані.

|| прым. кадычны, .

кадыфікаваць, ; зак. і незак. (спец.).

Класіфікуючы, звесці (зводзіць) у кодэкс (у 1 знач.).

  • К. законы.

|| наз. кадыфікацыя, .

|| прым. кадыфікацыйны, .

кадэт1, , м.

У дарэвалюцыйнай Расіі: выхаванец сярэдняй ваенна-навучальнай установы (кадэцкага корпуса).

|| прым. кадэцкі, .