Verbum

дуб’ё, ✂, н., зб. (разм.).

1. Палкі, колле, дубінкі як зброя ў старадаўнія часы.

2. перан. Пра тупых, бесталковых людзей (пагард.).

дубільнік, ✂, м.

Рэчыва для дублення шкур.

• Сінтэтычныя дубільнікі.

дубільня, ✂, ж.

Памяшканне, дзе дубяць шкуры.

дубільшчык, ✂, м.

Спецыяліст па дубленню шкур.

дубіна, ✂, ж.

1. Тоўстая, звычайна дубовая палка.

2. перан. Пра тупога, неразумнага чалавека (разм. лаянк.).

|| памянш. дубінка, ✂ і дубіначка, ✂.

дубінка, ✂, ж.

1. гл. дубіна.

2. Тоўстая палка.

   • Гумавая д. (кароткая палка з цвёрдай гумы).
   • Палітыка вялікай дубінкі (перан. палітыка грубай сілы).

дубіць, ✂; незак.

Апрацоўваць (шкуру, футра) у асобых растворах.

• Д. шкуры.

|| зак. выдубіць, ✂.

|| наз. дубленне, ✂.

|| прым. дубільны, ✂.

• Д. цэх.
• Дубільная вытворчасць.
• Дубільныя рэчывы.

дубка, прысл.

На заднія ногі (са словамі «стаць», «станавіцца»; пра коней, мядзведзяў).

• Конь стаў д.

дублены, ✂.

Выраблены дубленнем.

• Дубленыя шкуры.

дублет, ✂, м.

1. Другі экзэмпляр якой-н. рэчы.

   • Д. кнігі ў бібліятэцы.

2. Два выстралы запар па адной цэлі з двухствольнага ружжа (спец.).

|| прым. дублетны, ✂.