дуб’ё, ✂, н., зб. (разм.).

  1. Палкі, колле, дубінкі як зброя ў старадаўнія часы.

  2. перан. Пра тупых, бесталковых людзей (пагард.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)