Verbum

люляць, ✂; незак.

Рытмічна гойдаць з боку ў бок ці зверху ўніз; калыхаць.

• Л. дзіця.

|| наз. люлянне, ✂.

люмбага, нескл., н. (спец.).

Востры боль у паясніцы; прастрэл.

люмінесцэнцыя, ✂, ж. (спец.).

Свячэнне газу, вадкасці або цвёрдага цела, якое абумоўлена не награваннем цела, а нецеплавым узбуджэннем яго атамаў і малекул.

|| прым. люмінесцэнтны, ✂.

люмпен-пралетарыят, ✂, м.

У капіталістычным грамадстве: дэкласаваны слой людзей, якія парвалі сувязь з вытворчасцю (басякі, валацугі, жабракі і пад.).

люнет, ✂, м.

1. Арачны праём у скляпенні або купале над дзвярамі ці над акном (спец.).

2. Палявое ўмацаванне (уст.).

|| прым. люнетны, ✂.

люстра​¹, ✂, ж.

1. Адшліфаваная паверхня (шкла, металу), здольная даваць адбіткі тых прадметаў, якія знаходзяцца перад ёю, а таксама спецыяльна зроблены прадмет з такой паверхняй.

   • Стаяць перад люстрам.

2. перан. Спакойная, гладкая паверхня вады.

   • Л. возера.

3. перан. Аб тым, што з’яўляецца адлюстраваннем якіх-н. з’яў, працэсаў і пад.

   • Паэзія — л. жыцця.

|| прым. люстраны, ✂ і люстраны, ✂.

• Люстраная фабрыка.
• Люстраная вытворчасць.
• Л. карп (карп з рэдкай блішчастай луской).

|| наз. люстранасць, ✂.

люстра​², ✂, ж.

Падвесны асвятляльны прыбор з некалькіх падсвечнікаў або лямпаў.

• Хрустальная л.

|| прым. люстравы, ✂.

люстраны, ✂.

1. гл. люстра.

2. Які з’яўляецца люстрам, з люстрам.

   • Люстраныя дзверы шафы.

3. перан. З гладкай бліскучай паверхняй.

   • Л. глянец.
   • Люстраная паліроўка.
   • Люстраная паверхня ракі.

люстрын, ✂, м.

Шарсцяная ці паўшарсцяная тканіна з глянцам.

|| прым. люстрынавы, ✂.

• Л. касцюм.

люстэрка, ✂, н.

1. Тое, што і люстра.

   • Глядзецца ў л.
   • Вочы — л. душы.

2. Невялічкае люстра (у 1 знач.).

|| памянш. люстэрачка, ✂.

|| прым. люстэркавы, ✂.