Verbum

гуд, ✂, м.

Тое, што і гудзенне.

гудзець, ✂; незак.

Тое, што і гусці.

|| зак. прагудзець, ✂.

|| наз. гудзенне, ✂.

гудок, ✂, м.

1. Механічны свісток, які падае сігналы.

   • Паравозны г.

2. Працяжны аднастайны гук свістка ці сірэны.

   • Выходзіць па гудку.

|| прым. гудочны, ✂.

гудраніраваць, ✂; зак. і незак.

Пакрыць (-ываць) гудронам.

• Г. шашу.

|| зак. загудраніраваць, ✂.

гудрон, ✂, м.

Чорная смалістая маса — астатак, які атрымліваецца пры перагонцы нафты.

|| прым. гудронны, ✂.

гуж, ✂, м.

Скураная ці вераўчаная пятля ў хамуце, пры дапамозе якой прымацоўваюць аглоблі да вупражы.

• Узяўся за г. — не кажы, што не дуж (прыказка).

|| прым. гужавы, ✂.

гужавы, ✂.

1. гл. гуж.

2. Конны, які выконваецца жывой цяглавай сілай.

   • Г. транспарт.

гужам, прысл.

1. На калёсах ці санях.

   • Вазіць лес г.

2. Адзін за адным.

   • Па вузкай сцяжынцы ўсе ішлі г.

гуз, ✂, м.

1. Жаўлак ад удару або нараст на целе чалавека, жывёлы.

   • Набіць г. на лбе.
   • На спіне ў каровы гузы.

2. Ненармальнае патаўшчэнне на якой-н. частцы расліны.

|| прым. гузавы, ✂.

гузаваты, ✂.

З гузамі і пукатасцямі.

• Гузаватая асіна.

|| наз. гузаватасць, ✂.