Verbum

гукаўлоўнік, ✂, м.

Прыбор для ўлоўлівання гукаў, шуму, гулу самалёта, падводнай лодкі і пад.

гукаць, ✂; незак.

1. Клікаць, зваць, падзываць.

   • — Мама! Ідзі, — гукае дачка. ;

2. Гучна гаварыць, крычаць.

|| аднакр. гукнуць, ✂.

|| наз. гуканне, ✂.

гул, ✂, м.

Аддалены працяжны шум.

• Падземны г.

гулец, ✂, м. (разм.).

Удзельнік якой-н. гульні (спартыўнай, картачнай і пад.).

гулі, ✂, н. (разм.).

1. Гулянне, забава.

   • Пайсці на г.

2. Марнае правядзенне часу.

   • Г. не аднаго ў лапці абулі (прыказка).

гулкі, ✂.

1. Выразны па гуку, чутны здалёк.

   • Гулкія крокі.

2. З моцным рэзанансам.

   • Гулкая зала.

|| наз. гулкасць, ✂.

гуллівы, ✂.

Жартаўлівы, вясёлы, гарэзлівы.

• Г. настрой.
• Гуллівае дзіця.

|| наз. гуллівасць, ✂.

гульба, ✂, ж. (разм.).

Гулянка, папойка.

гульдэн, ✂, м.

Грашовая адзінка Нідэрландаў, а таксама залатая, а пасля сярэбраная манета ў некаторых еўрапейскіх краінах.

гульма:

• Гульма гуляць — марна траціць час, бяздзейнічаць.