Verbum

гукамаскіроўка, ✂, ж. (спец.).

Тэхнічныя прыёмы, звязаныя з маскіроўкай гукамі або з маскіроўкай гукаў.

|| прым. гукамаскіровачны, ✂.

гуканепранікальны, ✂.

Які не прапускае гукаў, шумаў, ізаляваны ад іх.

• Гуканепранікальныя сцены.

|| наз. гуканепранікальнасць, ✂.

гуканне, ✂, н. (разм.).

1. Гутарка, гаворка.

2. Кліканне (звычайна ў лесе).

3. Перагукванне, каб сабрацца разам.

○

• Гуканне вясны — старажытны язычніцкі абрад, калі збіралася моладзь, спявала, вадзіла карагоды, закопвала ў зямлю гаршчок з кашай як своеасаблівую ахвяру зямлі.

гукаперайманне, ✂, н.

Узнаўленне голасам або тэхнічнымі сродкамі прыроднага гучання (напр. ку-ку, мяў-мяў), а таксама слова, якое ўтварылася шляхам такога пераймання (напр. квакаць, тупат, грукат).

|| прым. гукапераймальны, ✂.

гукапіс, ✂, м. (спец.).

Сукупнасць прыёмаў для ўзмацнення гукавой выразнасці мастацкага маўлення.

гукаправоднасць, ✂, ж. (спец.).

Здольнасць цела або асяроддзя праводзіць гукі.

гукаправодны, ✂, (спец.).

Які прапускае гукі.

гукапранікальны, ✂.

Які лёгка прапускае гукі, шумы.

• Гукапранікальныя сцены.

|| наз. гукапранікальнасць, ✂.

гукарад, ✂, м. (спец.).

Рад музыкальных гукаў, якія размешчаны ў якой-н. паслядоўнасці.

|| прым. гукарадны, ✂.

гукаспалучэнне, ✂, н.

Спалучэнне гукаў мовы.