Verbum

лускакрылыя, ✂.

Назва атрада насякомых, да якога адносяцца матылькі.

лускат, ✂, м. (разм.).

Трэск, лусканне.

• Чуўся аддалены л. сухіх галінак.

лускаць, ✂; незак.

1. Раскусваць, разгрызаць (шкарлупіну) з трэскам.

   • Л. сланечнік.

2. Утвараць чым-н. кароткія адрывістыя гукі.

   • Пальцы лускаюць.

|| аднакр. луснуць, ✂.

|| наз. лусканне, ✂.

луста, ✂, ж.

Адрэзаны вялікі плоскі кавалак хлеба і пад.

|| памянш. лустачка, ✂.

|| прым. луставы, ✂.

лусь, у знач. вык. (разм.).

Ужыв. паводле значэння дзеясл. лускаць, луснуць.

лухта, ✂, ж. (разм.).

Бязглуздзіца, бяссэнсіца, недарэчнасць.

• Гаварыць лухту.

лучковы, ✂.

Пра інструменты; падобны да лука па сваёй будове, выгляду.

• Лучковая піла.

лучнасць, ✂, ж.

Цесная сувязь, якая прыводзіць да адзінства, згуртаванасці.

• Л. працоўных.

лучнік​¹, ✂, м.

1. Воін, узброены лукам.

2. Спартсмен, які займаецца стральбой з лука.

|| ж. лучніца, ✂.

лучнік​², ✂, м.

Даўнейшае прыстасаванне для асвятлення хаты, у якое ўтыкалася запаленая лучына.