Verbum

лоўчы​¹ ✂ прым.

1. Прывучаны да лоўлі, палявання.

   • Лоўчыя сабакі.

2. Прызначаны для лоўлі звяроў.

   • Лоўчыя ямы.

лоўчы​², ✂, м.

У рускай дзяржаве да 17 ст.: службовая асоба, якая ведала дварцовым паляваннем і рыбнай лоўляй.

лоцман​¹, ✂, м.

Праваднік суднаў, які добра ведае бяспечны водны шлях.

|| прым. лоцманскі, ✂.

лоцман​², ✂, м.

Невялікая марская рыба, якая суправаджае на далёкія адлегласці караблі і буйных рыб, асабліва акул.

лоцыя, ✂, ж.

1. Раздзел суднаваджэння — апісанне мораў, водных шляхоў і ўзбярэжжаў.

2. Інструкцыя для плавання ў пэўным басейне, воднай прасторы.

луб, ✂.

1. Валакністая тканка раслін, па якой перамяшчаюцца арганічныя рэчывы (спец.).

2. Пласт, кавалак кары ліпы, вяза і іншых ліставых дрэў разам з валакністай унутранай часткай.

3. Валакністая тканка некаторых раслін (лёну, канапель), якая ідзе на выраб пражы.

|| прым. лубавы, ✂, лубяны, ✂ і лубачны, ✂.

• Лубавае, лубяное валакно.
• Лубяная, лубачная каробка (зробленая з лубу ў 2 знач.).

лубачны, ✂.

1. гл. луб і лубок.

2. Надрукаваны з лубкоў (у 4 знач.).

   • Лубачныя карцінкі.

Лубачная літаратура —

1. дарэвалюцыйныя танныя і прымітыўныя па зместу масавыя выданні;
2. прымітыўная літаратура, разлічаная на непатрабавальны густ (неадабр.).

лубін, ✂, м.

Травяністая расліна сямейства бабовых, якая высяваецца для ўгнаення глебы і на корм жывёле.

|| прым. лубінавы, ✂.

лубок, ✂, м.

1. Тое, што луб (у 2 знач.).

2. Ручны кораб з лубу.

   • Ісці па ягады з лубкамі.

3. Тонкія дошчачкі, якія накладаюцца на месцы касцявога пералому.

   • Нага ў лубках.

4. Ліпавая дошка, на якой гравіравалася карціна для друкавання, а таксама карціна такога вырабу.

   • Рускі л.

|| прым. лубковы, ✂ і лубачны, ✂.

лубянець, ✂; незак. (разм.).

Станавіцца цвёрдым, як дуб (у 1 знач.).

|| зак. залубянець, ✂ і злубянець, ✂.