Verbum

хронаметраж, ✂, м.

Дакладнае вымярэнне працягу якіх-н. працэсаў.

|| прым. хронаметражны, ✂.

хронаметражыст, ✂, м.

Спецыяліст, які займаецца хронаметражом.

|| ж. хронаметражыстка, ✂.

хронаметрыст, ✂, м.

Той, хто хронаметруе што-н.

|| ж. хронаметрыстка, ✂.

хронік, ✂, м. (разм.).

Хранічны хворы.

хроніка, ✂, ж.

1. Запіс падзей у храналагічнай паслядоўнасці, летапіс.

2. Літаратурны твор, у якім паслядоўна паказана гісторыя грамадскіх, палітычных, сямейных і інш. падзей.

   • Сямейная х. пісьменніка.

3. Аддзел паведамленняў у газеце, а таксама фільм, прысвечаны бягучаму грамадскаму жыццю.

|| прым. хранікальны, ✂.

• Х. жанр.
• Хранікальныя запісы.

хроснік, ✂, м.

Хросны сын у адносінах да хросных бацькоў.

хросніца, ✂, ж.

Хросная дачка ў адносінах да хросных бацькоў.

хросны, ✂.

Мужчына і жанчына, якія ўдзельнічаюць у абрадзе хрышчэння дзіцяці (хросны бацька, хросная маці), а таксама ахрышчаны з удзелам такіх асоб (хросны сын, хросная дачка).

хрумкаць, ✂; незак.

Тое, што і хрумстаць.

• Конь хрумкае авёс.

|| наз. хрумканне, ✂.

хрумстаць, ✂; незак.

1. Есці, жаваць з хрустам.

   • Х. агурок.

2. Утвараць хруст.

   • Хрумстае пыл на зубах.

|| наз. хрумстанне, ✂.