Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

юс, , м.

Назва дзвюх літар у стараславянскім алфавіце, якія абазначалі насавыя галосныя.

  • Юс вялікі (абазначаў гук «о» насавое).
  • Юс малы (абазначаў гук «е» насавое).

юстыцыя, , ж.

Сістэма судовых устаноў, а таксама сфера іх дзейнасці.

  • Міністэрства юстыцыі.

ютрань, , ж.

Ранішняя царкоўная служба.

  • Пайсці на ю.

юхт, , м.

Сорт моцнай і тоўстай спецыяльна апрацаванай скуры.

  • Боты з юхту.

|| прым. юхтовы, .

юшка1, , ж.

Металічны кружок або чатырохвугольная пласціна, якімі закладаюць адтуліну ў коміне, каб не выходзіла цёплае паветра.

|| прым. юшачны, .

юшка2, , ж.

  1. Страва са свежай рыбы з прыправамі; рыбны адвар.

    • Акунёвая ю.
  2. Поліўка (у 1 знач.).

    • Грыбная ю.
  3. Жыжка ва ўсякай страве.

    • Сёрбай юшку, на дне гушча! (з народнага).
  4. перан. Кроў (разм.).

    • Сунуў кулаком у нос і спусціў яму юшку.

я, займ.

  1. Служыць для абазначэння тым, хто гаворыць, самога сябе.

    • Я не я і кабыла не мая (прыказка: нічога не ведаю, ні да чаш не маю дачынення).
  2. у знач. наз. нескл., н. Ужыв. для абазначэння сябе самога як асобы.

    • Маё чалавечае «я».
    • Паказаць свае «я» - 1) поўнасцю выявіць свае якасці, магчымасці, здольнасці; 2) настаяць на сваім.

  • Вось я цябе (яго, яе, вас, іх)! (разм.) — пагражальны вокрык ці заўвага.

яблык, , м.

Плод яблыні.

  • Летні сорт яблыкаў.
  • Яблыку няма дзе ўпасці (перан. надта цесна).
  • Я. ад яблыні недалёка адкочваецца (прыказка пра таго, хто атрымаў у спадчыну дрэнныя звычкі ад бацькі, маці).

  • Адамаў яблык — кадык.

  • Вочны яблык — шарападобнае цела вока.

  • У яблыкі — з цёмнымі круглымі плямамі на поўсці (пра коней).

  • Яблык разладу (кніжн.) — прычына, прадмет спрэчкі, сваркі, разладу [паводле старажытнага грэчаскага міфа пра кінуты багіняй разладу Эрыдай яблык з надпісам «найпрыгажэйшай» і як з-за гэтага ўзнікла спрэчка паміж багінямі Герай, Афінай і Афрадытай].

|| памянш. яблычак, .

|| прым. яблычны, .

  • Я. сок (з яблыкаў).

яблыня, , ж.

Пладовае дрэва сямейства ружакветных з ядомымі круглымі салодкімі або кісла-салодкімі пладамі.

|| памянш. яблынька, .

|| прым. яблыневы, .

яблычак, , м.

  1. гл. яблык.

  2. Цэнтр мішэні (у 1 знач.) у выглядзе чорнага круга.

    • Папасці (пацэліць, трапіць) у самы я. (таксама перан. дакладна, правільна ўгадаць, сказаць і пад.; разм.).