Verbum

юрлівы, ✂.

Пажадлівы, поўны юру; які выражае юр.

• Ю. чалавек.
• Юрлівая усмешка.

|| наз. юрлівасць, ✂.

юродзівы, ✂.

1. Дурнаваты, блізкі да вар’яцтва.

   • Ю. хлопец.

2. Ва ўяўленні рэлігійных людзей: вар’ят, які валодае дарам прадказання.

юродства, ✂, н.

1. Стан бессвядомасці, вар’яцтва.

2. Недарэчны ўчынак, неразумныя паводзіны.

   • Рабіць ю.

юродстваваць, ✂; незак. (неадабр.).

Паводзіць сябе падобна юродзіваму (у 1 знач.).

юрта, ✂, ж.

Пераноснае, конусападобнай формы жыллё, крытае шкурамі ў некаторых качавых народаў Азіі і Паўднёвай Сібіры.

|| прым. юртавы, ✂.

юрыдычны, ✂.

1. Які мае адносіны да права​¹ (у 1 знач.), прававы.

   • Ю. доказ.
   • Юрыдычная тэрміналогія.
   • Юрыдычная кансультацыя.
   • Юрыдычная асоба.

2. Які адносіцца да работы юрыста.

   • Юрыдычная практыка.

юрысдыкцыя, ✂, ж. (спец.).

Правамоцнасць праводзіць суд, рашаць прававыя пытанні.

• Валодаць юрысдыкцыяй.
• Падлягаць чыёй-н. юрысдыкцыі.

юрысконсульт, ✂, м.

Асоба, якая з’яўляецца пастаянным кансультантам ва ўстанове па пытаннях права і выступае абаронцам яе інтарэсаў у юрыдычных арганізацыях.

• Ю. фабрыкі.

|| прым. юрысконсульцкі, ✂.

юрыспрудэнцыя, ✂, ж. (кніжн.).

Сукупнасць юрыдычных навук, а таксама практычная дзейнасць юрыстаў.

юрыст, ✂, м.

Спецыяліст па юрыдычных навуках, юрыдычных пытаннях.

|| ж. юрыстка, ✂.