Verbum

ява, ✂, ж.

Тое, што сапраўды існуе або існавала; рэальнасць, рэчаіснасць, а не сон ці мара.

• Мара стала явай.

явар, ✂, м.

1. Дрэва сямейства кляновых; белы клён.

2. -у, толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

|| прым. яваравы, ✂.

явачны, ✂.

1. Які мае адносіны да яўкі (у 1 знач.).

   • Явачныя дні.

2. Які мае адносіны да яўкі (у 2 знач.).

   • Явачная кватэра.

◊

• Явачным парадкам — без папярэдняй згоды, дазволу.

• Усяліцца ў дом явачным парадкам.

явіцца, ✂; зак. (разм.).

Прыйсці куды-н., з’явіцца дзе-н.

• Я. ў суд.

|| незак. яўляцца, ✂.

|| наз. яўка, ✂.

яга, ✂, ж.

У казках: баба-яга.

ягада, ✂, ж.

Невялікі сакавіты плод кустовых і травяністых раслін.

• Ягады малін.
• Аднаго поля ягады (перан. зусім свой па духу, паводзінах чалавек; разм., звычайна неадабр.).

|| памянш. ягадка, ✂.

|| прым. ягадны, ✂.

• Я. год.

ягадзіца, ✂, ж.

1. Задняя мясістая частка тулава чалавека, сядалішча.

2. Палавіна гэтай часткі тулава ў форме паўшар’я.

|| прым. ягадзічны, ✂.

ягаднік, ✂, м.

1. Месца, дзе растуць і разводзяцца ягады.

2. Той, хто збірае або любіць збіраць ягады (разм.).

|| ж. ягадніца, ✂.

|| прым. ягаднікавы, ✂.

ягамосць, ✂, м.; ✂, ж., ✂ (уст.).

Форма звароту да каго-н.; пан, васпан.

• Сядайце за стол, ягамосці.

ягдташ, ✂, м.

Паляўнічая сумка для дзічыны.