Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

калізія, , ж. (кніжн.).

Сутыкненне якіх-н. процілеглых сіл, інтарэсаў, імкненняў.

|| прым. калізійны, .

калій, , м.

Хімічны элемент, мяккі метал серабрыста-белага колеру.

|| прым. каліевы, і калійны, .

  • Каліевыя солі.
  • Калійныя ўгнаенні.

каліка, , м.; , ж..

У народным эпасе: вандроўны старац, пераважна сляпы, які спявае духоўныя вершы і збірае міласціну.

каліна, , ж.

Кустовая расліна сямейства бружмелевых з белымі кветкамі і чырвонымі горкімі ягадамі, а таксама ягады гэтай расліны.

|| прым. калінавы, .

каліннік, , м., зб.

Зараснік каліны.

калісьці, прысл.

Некалі ў мінулым, даўней.

  • К. яны часта сустракаліся.

каліт, , м.

Запаленне тоўстай кішкі.

|| прым. калітны, .

каліўе, , н., зб.

Каліва (у 1 знач.), сцёблы збожжавых злакаў, траў.

  • Бульба каліўем парасла.

каліф, , м.

Тое, што і халіф.

  • Каліф на гадзіну (кніжн., часцей іран.) — пра чалавека, які займеў уладу на кароткі час.

калішні, .

Тое, што колішні.