Verbum

жырафа, ✂, ж.

Афрыканская жвачная жывёліна з вельмі доўгай шыяй і доўгімі нагамі.

|| прым. жырафавы, ✂.

жыроўка, ✂, ж. (разм.).

Дакумент, па якім робіцца аплата, разлік за карыстанне чым-н.

|| прым. жыровачны, ✂.

жыта, ✂, н.

1. Аднагадовая расліна сямейства злакавых, зерне якой ідзе на выпечку хлеба.

   • Ж. красуе.

2. Зерне гэтай расліны.

   • Ссыпаць ж. ў мяшкі.

|| памянш. жытцо, ✂.

|| прым. жытні, ✂ і жытнёвы, ✂.

жытніца, ✂, ж.

Багатая хлебародная вобласць краіны, якая забяспечвае хлебам іншыя мясцовасці.

жытнішча, ✂, н.

1. Поле, з якога сабралі жыта або на якім папярэдняй культурай было жыта.

2. Іржышча на жытнім полі.

   • Зямля шчацінілася леташнім жытнішчам.

жытняк, ✂, м.

Шматгадовая кармавая травяністая расліна сямейства злакавых.

• Ж. разросся на палетках.

|| прым. жытняковы, ✂.

жыўленне, ✂, н.

1. Засваенне арганізмам пажыўных рэчываў, неабходных для існавання.

2. Харчаванне, характар і якасць ежы, якой жывіцца арганізм.

жыўнасць, ✂, ж., зб. (разм.).

Усякія дробныя жывыя істоты, а таксама дробная свойская жывёла.

• Хатняя ж.: куры, парасяты, козы і трусы.

жыўцом, прысл. (разм.).

1. У жывым стане, жывым.

   • Узяць ваўка ж.

2. Сілай, жывасілам.

   • Вырваць дрэўца ж.

◊

• Жыўцом з’есці (праглынуць) (разм.) — настырна дапякаць, каб пазбавіцца ад каго-н.

жыўчык, ✂, м.

1. Жывы, рухавы чалавек (разм.).

2. Прыкметнае для вока біццё артэрыі (пераважна на скроні) (разм.).

3. Мужчынская палавая клетка, сперматазоід (спец.).