Verbum

жывёла, ✂, ж.

1. Усякая жывая істота, арганізм, якія маюць здольнасць рухацца і адчуваць і харчуюцца, у адрозненне ад раслін, гатовымі арганічнымі злучэннямі.

   • Тыпы і віды жывёл.
   • Беспазваночныя жывёлы.

2. Такая жывая істота ў процівагу чалавеку.

   • Дамашнія жывёлы.
   • Драпежныя жывёлы.

3. зб. Свойская сельскагаспадарчая скаціна.

   • Накарміць жывёлу.

4. перан. Грубы, подлы чалавек лаянк.).

|| прым. жывёльны, ✂.

• Ж. свет.
• Ж. органам.

жывёла...

Першая частка складаных слоў са знач. які мае адносіны да жывёлы, напр. жывёлабоец, жывёлабойны, жывёлагадовец, жывёлалячэбніца, жывёланарыхтоўка, жывёлапрамысловец, жывёлапрыёмны.

жывёлавод, ✂, м.

Спецыяліст па жывёлагадоўлі.

жывёлагадовец, ✂, м.

Тое, што і жывёлавод.

жывёлагадоўля, ✂, ж.

Галіна сельскай гаспадаркі, якая звязана з развядзеннем сельскагаспадарчай жывёлы.

|| прым. жывёлагадоўчы, ✂.

жывёліна, ✂, ж.

Тое, што і жывёла (у 1 і 2 знач.), адна асобная жывёла.

• Пазваночная ж.

жывёльны, ✂.

1. гл. жывёла.

2. Такі, як -у жывёл, падсвядомы, чыста фізіялагічны.

   • Ж. страх.
   • Жывёльныя пабуджэнні (таксама перан. грубыя, нізкія).

жывільны, ✂ (разм.).

Такі, што жывіць, мацуе сілы, сілкуе.

• Жывільныя рэчывы.

|| наз. жывільнасць, ✂.

жывінка, ✂, ж.

Тое, што прыдае каму-, чаму-н. нешта жывое, прывабнае, своеасаблівае.

• Была ў яго свая адметная ж.

жывіца, ✂, ж.

1. Празрыстая смала, якая выступае на ствалах хвойных дрэў у месцах іх пашкоджання.

2. Задзірына на пальцы.

|| прым. жывічны, ✂.

• Ж. шкіпінар.