Verbum

крытыкан, ✂, м. (неадабр.).

Чалавек, які схільны ўсё крытыкаваць, ва ўсіх бачыць адны недахопы.

|| ж. крытыканка, ✂.

|| прым. крытыканскі, ✂.

крытыканства, ✂, н. (неадабр.).

Прыдзірлівая, дробязная, павярхоўная і тэндэнцыйная крытыка.

крытыцызм, ✂, м. (кніжн.).

Крытычныя адносіны да чаго-н.

• Дух крытыцызму.
• Праявіць к.

крытычны​¹ ✂ прым.

1. Які заключае ў сабе крытыку.

   • Крытычныя заўвагі.
   • К. матэрыял.

2. Здольны адносіцца да каго-, чаго-н. крытычна, з крытыкай (у 1 знач.).

   • К. розум.
   • Адносіцца крытычна (прысл.) да прапаноў.

|| наз. крытычнасць, ✂.

крытычны​² ✂ прым.

1. Пераломны, які знаходзіцца ў стане крызісу.

   • К. момант хваробы.
   • Крытычная тэмпература (тэмпература пераходу цела з аднаго стану ў другі; спец.).

2. Вельмі цяжкі, небяспечны.

   • Крытычнае становішча.

|| наз. крытычнасць, ✂.

крытэрый, ✂, м. (кніжн.).

Прызнак, на аснове якога даецца ацэнка чаму-н., робіцца класіфікацыя чаго-н.

• К. для падзелу твораў мастацтва.
• К. для вызначэння пераможцаў.

крыўда, ✂, ж.

Несправядлівы папрок, грубы ўчынак, дапушчаная абраза ў дачыненні каго-н.

• Быць у крыўдзе на каго-н. (крыўдзіцца).
• Не даць у крыўду каго-н. (заступіцца за каго-н., не даваць быць пакрыўджаным).
• Не ў крыўду хай будзе сказана (не варта злавацца на сказанае).

крыўдаваць, ✂; незак.

Мець на каго-н. крыўду; крыўдзіцца.

• Не трэба к.

крыўдзіцель, ✂, м.

Той, хто крыўдзіў, крыўдзіць каго-н.

|| ж. крыўдзіцелька, ✂.

крыўдзіцца, ✂; незак.

Адчуваць крыўду, прымаць што-н. за крыўду.

• К. на несправядлівасць.