крыўда, ✂, ж.

Несправядлівы папрок, грубы ўчынак, дапушчаная абраза ў дачыненні каго-н.

  • Быць у крыўдзе на каго-н. (крыўдзіцца).
  • Не даць у крыўду каго-н. (заступіцца за каго-н., не даваць быць пакрыўджаным).
  • Не ў крыўду хай будзе сказана (не варта злавацца на сказанае).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)