Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

ластаногія, , н.

Атрад марскіх млекакормячых (маржы, цюлені) з канечнасцямі ў выглядзе ластаў.

ластаўка, , ж.

  1. Пералётная птушка атрада вераб’іных з вузкімі вострымі крыламі.

    • Берагавая л.
    • Белагрудая л.
    • Першая л. (таксама перан. пра першыя прыкметы з’яўлення чаго-н.).
  2. Гімнастычная фігура, пры якой пастава цела нагадвае птушку ў палёце.

|| прым. ластаўчын, .

  • Ластаўчына гняздо.

ласун, , м.

Той, хто любіць паласавацца.

|| ж. ласуха, .

ласунак, , м.

Пра што-н. вельмі смачнае, салодкае (звычайна пра кандытарскія вырабы).

  • Пачаставаць дзяцей ласункамі.

ласцік, , м.

  1. Баваўняная тканіна, якая ўжываецца звычайна на падкладку.

  2. Гумка для сцірання напісанага алоўкам.

|| прым. ласцікавы, .

  • Ласцікавая падкладка.

ласы, .

  1. Вельмі смачны.

    • Л. кусок.
  2. на што і да чаго. Які мае асаблівую цягу да чаго-н.; прагны.

    • Л. да смятаны.
    • Паглядаць ласа (прысл.).
    • Л. як кот на каўбасы (прымаўка).
    • Л. на чужыя прыпасы (прымаўка).

|| наз. ласасць, .

ласяня, і ласянё, , н.

Дзіцяня лася.

ласятнік, , м.

  1. Памяшканне для ласёў.

  2. Паляўнічы на лася.

ласяціна, , ж.

Мяса лася як ежа.

  • Раз у жыцці давялося пакаштаваць ласяціны.

лата1, , ж.

Кавалак тканіны, скуры, якім залатана дзірка на адзенні, абутку і пад.

|| памянш. латачка, .

|| прым. латны, .