Verbum

бальша́к, ✂, м.

Вялікая дарога (у адрозненне ад прасёлачнай).

• Праляглі бальшакі з бярозавымі прысадамі.

бальшу́н, ✂, м. (разм.).

Старэйшы хлапчук з дзяцей у сям’і, наогул большы па ўзросту.

• Ты ж б., а малога крыўдзіш.

|| ж. бальшуха, ✂.

балюстра́да, ✂, ж.

Поручні з фігурнымі слупкамі, што ўпрыгожваюць балконы, тэрасы, галерэі, лесвіцы.

• Б. веранды.

|| прым. балюстрадны, ✂.

балю́чы, ✂.

1. Пашкоджаны хваробай, раненнем.

   • Балючая нага.

2. Які выклікае адчуванне фізічнага болю.

   • Б. ўкол.

3. перан. Які прычыняе душэўныя хваляванні; найбольш хвалюючы.

   • Балючае пытанне.

|| наз. балючасць, ✂.

баля́са, ✂, ж.

1. Точаны фігурны слупок у агароджы балконаў, тэрас і інш.

2. мн. Агароджа з такіх слупкоў.

баля́снік, ✂, м.

Матэрыял для вырабу балясаў.

баля́чка, ✂, ж.

1. Тое, што і болька.

2. перан. Недахоп, слабае места ў дзейнасці, характары, а таксама чалавек з якімі-н. недахопамі, з-за якога бываюць непрыемнасці калектыву.

   • На чужую балячку не даві (прыказка).

бамбаво́з, ✂, м.

Тое, што і бамбардзіроўшчык (у 1 знач.).

• Смертаносны груз бамбавозаў.

|| прым. бамбавозны, ✂.

бамбакі́данне, ✂, н.

Скіданне бомбаў з самалёта.

• Прыцэльнае б.

бамбардзі́р, ✂, м.

1. Салдат-артылерыст у царскай арміі і флоце.

2. Ігрок, які часта забівае галы (у футболе, хакеі).

   • Лепшы б. сезона.

|| прым. бамбардзірскі, ✂.