Verbum

магарыч, ✂, м. (разм.).

Пачастунак, што наладжваецца як узнагарода ў сувязі з выгаднай здзелкай.

• Паставіць м.

магерка, ✂, ж.

Круглая высокая мужчынская шапка з лямцу, якую насілі раней сяляне.

|| прым. магерачны, ✂.

магіла, ✂, ж.

1. Яма для пахавання памерлых, а таксама насып на месцы пахавання.

   • Засыпаць магілу.
   • Адной нагой у магіле (стаяць) (быць блізкім да смерці).
   • Глядзець у магілу (хутка памрэ).
   • Загнаць (увагнаць, завесці) у магілу (давесці да смерці).
   • Знайсці магілу (перан. загінуць, памерці).

2. перан., у знач. вык. Будзе захавана ў тайне.

   • Ведаць аднаму і — м.

3. у знач. вык. Аб чым-н. вельмі небяспечным; смерць (разм.).

   • За здраду — м.

|| памянш. магілка, ✂.

|| прым. магільны, ✂.

• М. камень.

магільшчык, ✂, м.

Рабочы, які капае і засыпае магілу.

магістр, ✂, м.

1. У некаторых краінах: вучоная ступень, а таксама асоба, якая мае такую ступень.

   • М. філасофіі.

2. У сярэднія вякі: кіраўнік духоўна-рыцарскага каталіцкага ордэна.

|| прым. магістэрскі, ✂.

• Магістэрская дысертацыя.

магістраль, ✂, ж.

1. Галоўная лінія ў сістэме якой-н. камунікацыі (чыгуначнай, электрычнай, тэлеграфнай і інш.).

   • Чыгуначная, водная м.

2. Шырокая і прамая вуліца горада.

   • Галоўная м.

|| прым. магістральны, ✂.

• М. напрамак (перан. галоўны).

магістрат, ✂, м.

У некаторых заходнееўрапейскіх краінах: гарадское ўпраўленне.

|| прым. магістрацкі, ✂.

магістратура, ✂, ж.

1. Адна з форм падрыхтоўкі навуковых кадраў з ліку асоб, што маюць вышэйшую адукацыю і рыхтуюцца да атрымання акадэмічнай ступені магістра.

2. У некаторых краінах: назва судовага ведамства.

магічны, ✂.

1. гл. магія.

2. перан. Незвычайны па сіле ўздзеяння на каго-н.

   • Магічныя словы паэта.

магія, ✂, ж.

У рэлігійна-містычных уяўленнях: сукупнасць дзеянняў і слоў, здольных рабіць уплыў на звышнатуральныя сілы.

• Чорная м. (паводле сярэдневяковых забабонных уяўленняў— чараўніцтва, чарадзейства, якое тлумачыцца ўдзелам і дапамогай пякельных сіл).

|| прым. магічны, ✂.