Verbum

крагі, ✂, ж. (разм.).

1. Скураныя накладныя халявы з засцежкамі.

2. Раструбы ў пальчатках.

крадзены, ✂.

Здабыты крадзяжом.

• Крадзенае дабро.
• Скупшчык крадзенага (наз.).

крадком, прысл.

Скрытна, крадучыся, незаўважна для іншых.

крадучыся, прысл.

Употай, тайна, скрытна.

• Увайсці ў хату к.

краёвы, ✂ (уст.).

1. гл. край ​¹.

2. Які адлюстроўвае дыялектныя асаблівасці пэўнага рэгіёну.

   • Віцебскі к. слоўнік.

краж, ✂, м.

1. Ланцуг невысокіх гор.

   • Лясісты к.

2. Кароткі абрубак тоўстага бервяна.

   • Дубовы к.

краіна, ✂, ж.

1. Мясцовасць, тэрыторыя, край (у 2 знач.).

   • Горная к.
   • Цёплыя краіны.

2. Дзяржава.

   • Капіталістычная к.

край​¹, ✂, м.

1. Гранічная лінія, канечная частка чаго-н.

   • К. услона.
   • Наліць вядро да краёў.
   • Пярэдні край (перадавыя пазіцыі; таксама перан.).
   • Біць (ліцца) цераз край (праяўляцца з вялікай сілай).
   • З краю ў край, ад краю да краю; з краю да краю (па ўсіх напрамках).
   • Канца-краю не відаць (пра тое, чаго вельмі многа).
   • Краем вока (мімаходам, вельмі кароткі час бачыць каго-, што-н.).
   • Краем вуха слухаць што-н. (няўважліва).
   • К. свету (вельмі далёка).
   • На краі магілы (гібелі) (у непасрэднай блізкасці са смяртэльнай небяспекай быць, знаходзіцца).
   • Хапіць цераз к. (зрабіць або сказаць што-н. недарэчнае, лішняе).

2. Вобласць, мясцовасць, што вылучаюцца па якой-н. прымеце.

   • Родны к.
   • Партызанскі к.
   • К. блакітных азёр.
   • Яго бачылі ў нашых краях.

3. Буйная адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка.

   • Прыморскі к.

|| памянш. краёк, ✂.

|| прым. краявы, ✂ і краёвы, ✂.

• К. з’езд Саветаў.

край​², прыназ. ✂ (разм.).

Каля, побач (чаго-н.).

• К. гасцінца старога.

край...

Першая частка складанаскарочаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову краявы, напр. крайвыканком, крайцэнтр.