Verbum

наводка, ✂, ж.

1. гл. навесці.

2. Наданне ствалу гарматы пэўнага кірунку для пападання ў цэль (спец.).

   • Біць прамой наводкай.

наводліў, прысл. (абл.).

Адмахнуўшы рукой назад, моцна ўдарыць.

• Н. ляснуў яму па твары.

наводмаш, прысл.

Рэзка адкідваючы руку назад, з сілай ударыць.

• Ударыць н.

наводны, ✂ (разм.).

Які прыведзены, прывезены аднекуль; чужы (часцей пра жывёл).

• Наводныя жывёлы.

наводчык, ✂, м.

1. Баец, які наводзіць гармату, кулямёт на цэль.

2. Спецыяліст, які займаецца наводкай чаго-н.

   • Н. мастоў.

3. Саўдзельнік зладзейскай шайкі, які высочвае і наводзіць на месца, дзе можна красці.

|| ж. наводчыца, ✂.

навой, ✂, м.

Валік у кроснах, на які навіваюцца ніткі асновы.

|| прым. навойны, ✂.

навокал, прысл.

1. прысл. Усюды, з усіх бакоў, кругом.

   • Агледзецца н.

2. прыназ. Ужыв. для выражэння прасторавых адносін пры назве асобы, прадмета або месца, з усіх бакоў якога адбываецца пэўнае дзеянне ці размяшчаецца што-н.

   • Абысці н. саду.
   • Н. агню сядзелі людзі.

3. прыназ. Ужыв. для выражэння аб’ектных адносін: указвае на асобу, прадмет ці паняцце, якое з’яўляецца аб’ектам пэўнага працэсу або дзеяння.

   • Гутарка ідзе н. аднаго пытання.

навокала, прысл.

1. прысл. Тое, што і навокал (у 1 знач.).

   • Н. — калгасныя палеткі.

2. прыназ. Тое, што і навокал (у 2 знач.).

навохрыць, ✂; зак.

Пафарбаваць вохрай.

• Н. падлогу.

|| незак. навохрываць, ✂.

навочнік, ✂, м.

1. Шчыток або павязка для аховы вачэй ад чаго-н.

2. Шчыток на вуздэчцы, які не дае пужліваму каню глядзець па баках.