Verbum

жоўты, ✂.

1. Які мае колер аднаго з сямі асноўных колераў спектра — сярэдняга паміж аранжавым і зялёным; колеру яечнага жаўтка.

   • Жоўтая фарба.
   • Жоўтая ліхаманка (вострая заразная хвароба, якая распаўсюджана ў трапічных краінах).

2. перан. Згодніцкі, прадажны.

   • Жоўтая прэса.

3. Як састаўная частка некаторых батанічных, медыцынскіх, мінералагічных назваў.

   • Жоўтая лілія.

жоўць​¹, ✂, ж. (спец.).

Жоўтая фарба.

• Цынкавая ж.

жоўць​², ✂, ж.

1. Жоўта-зялёная горкая вадкасць, якую выдзяляе печань у кішэчнік.

2. перан. Злосць, раздражненне.

   • У яе словах многа жоўці.

|| прым. жоўцевы, ✂.

жраць, ✂; незак.

Прагна есці (пра жывёл; пра чалавека — груб., разм.).

|| зак. сажраць, ✂.

жрэц, ✂, м.

1. У старажытных рэлігіях: свяшчэннаслужыцель, які вёў богаслужэнне і выконваў абрад ахвярапрынашэння.

2. перан., чаго. Той, хто прысвяціў сябе служэнню чаму-н. (навуцы, мастацтву і пад.).

   • Жрацы мастацтва.

|| ж. жрыца, ✂.

|| прым. жрэцкі, ✂.

жрэцтва, ✂, н.

1. Заняткі, абавязкі жраца.

2. зб. Саслоўе жрацоў.

жуда, ✂, ж.

Тое, што і жудасць.

жудасны, ✂.

1. Поўны пачуцця страху, чаго-н. непрыемнага, жахлівага.

   • Ж. сон.
   • Жудасныя думкі.

2. перан. Надзвычай вялікі, вельмі моцны.

   • Жудасная эксплуатацыя.

|| наз. жудаснасць, ✂.

жудасць, ✂, ж.

Трывожнае пачуццё страху, адчуванне бяды.

• Ж. напала на чалавека.

жужаль, ✂, м. (абл.).

1. Шлак.

2. Гразевая або гнаявая жыжка.