жрэц назоўнік | мужчынскі род
-
У старажытных рэлігіях: свяшчэннаслужыцель, які вёў богаслужэнне і выконваў абрад ахвярапрынашэння.
-
пераноснае значэнне, чаго. Той, хто прысвяціў сябе служэнню чаму-н. (навуцы, мастацтву і пад.).
- Жрацы мастацтва.
|| жаночы род: жрыца.
|| прыметнік: жрэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)