Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

консульства, , н.

  1. Дыпламатычнае прадстаўніцтва на чале з консулам (у 1 знач.).

  2. Пасада або час кіравання консула (у 2 знач.).

|| прым. консульскі, .

контр... прыстаўка.

Утварае назоўнікі і дзеясловы са значэннем накіраванасці супраць чаго-н., супраць дзеяння чаму-н., напр. контрагент, контрманеўр, контрпрапаганда.

контра, , ж. (разм.).

Тое, што і контррэвалюцыянер.

контрагент, , м. (спец.).

Асоба або ўстанова, якія ўзялі на сябе пэўныя абавязкі па дагавору.

|| прым. контрагенцкі, .

контратака, , ж.

Сустрэчная атака, якую арганізоўваюць з мэтай адбіць наступаючага ворага або перайсці ў наступленне самім.

  • Перайсці ў контратаку.

контратакаваць, ; зак. і незак.

Правесці (праводзіць) контратаку.

  • К. ворага.

контргайка, , ж. (спец.).

Другая гайка, якая прыкручваецца за асноўнай для засцярогі яе ад самаадкручвання пры ўдарах, штуршках.

контрманеўр, , м.

Сустрэчны манеўр, манеўр у адказ.

контрнаступленне, , н.

Падрыхтаванае ў ходзе абароны наступленне ў адказ на наступленне праціўніка.

  • К. войск пад Масквой у снежні 1941 года.

контрразведка, , ж.

Спецыяльныя органы дзяржавы для процідзеяння разведцы праціўніка, для барацьбы са шпіянажам, дыверсіямі і пад.