Verbum

вярхоўе, ✂, н.

Верхняе цячэнне ракі і мясцовасць, якая прылягае да яе.

• У вярхоўях Бярэзіны.

вярхоўны, ✂.

Галоўны, найвышэйшы.

• В. галоўнакамандуючы.
• В. Савет Рэспублікі Беларусь.

вярцецца, ✂; незак.

Тое, што і круціцца.

|| наз. вярчэнне, ✂.

|| прым. вярчальны, ✂.

• В. рух.

вярцець, ✂; незак.

Тое, што і круціць.

|| наз. вярчэнне, ✂.

вяршок​¹, ✂, м.

Старая мера даўжыні, роўная 4,4 см.

• У аршыне шаснаццаць вяршкоў.

|| прым. вяршковы, ✂.

вяршок​², ✂, м.

1. Верхняя частка чаго-н., верх, верхавіна.

   • На самым вяршку.
   • В. дрэва.
   • Вяршкі і карэньчыкі.

2. мн. Густы тлусты верхні слой на малацэ, якое адстоялася.

   • Збіраць вяршкі (таксама перан. браць самае лепшае).

3. мн. Тое, што і верх (у 7 знач.).

|| прым. вяршковы, ✂.

вяршыня, ✂, ж.

Самы верх, верхняя частка (гары, дрэва і пад.).

• В. Гімалаяў.
• Вяршыні дубоў.
• На вяршыні славы (перан.).
• В. вугла (пункт перасячэння дзвюх прамых, што ўтвараюць вугал).

|| прым. вяршынны, ✂.

вяршыцель, ✂, м. (кніжн.).

Той, хто вяршыць што-н., распараджаецца чым-н.

• В. лесу.

|| ж. вяршыцелька, ✂.

вяршыць, ✂; незак.

1. Рабіць верх, верхнюю частку чаго-н., завяршаць.

   • В. страху.
   • В. стог.

2. што і чым. Вырашаць, распараджацца (кніжн.).

   • В. справы.

вярыгі, ✂.

Жалезныя ланцугі, якія носяць на целе рэлігійныя фанатыкі.

|| прым. вярыжны, ✂.