Verbum

мядзведнік, ✂, м.

1. Паляўнічы на мядзведзяў.

2. Памяшканне для мядзведзяў у звярынцы або заалагічным парку.

мядзяк, ✂, м.

Медная манета.

мядзянка, ✂, ж.

1. Неядавітая змяя сямейства вужоў бурага (самцы) або шэрага (самкі) колеру.

2. Зялёная фарба, прыгатаваная з воцатнамеднай солі.

мядова-...

Першая частка складаных слоў са знач. колеру мёду, з залаціста-жоўтым адценнем, напр. мядова-жоўты, мядова-залаты, мядова-залацісты.

мядунка, ✂, ж.

Тое, што і медуніца.

мяжа, ✂, ж.

1. Вузкая палоска неўзаранай зямлі паміж палеткамі, участкамі, уладаннямі.

2. Пагранічная лінія паміж сумежнымі дзяржавамі; граніца.

3. перан. Парадак паводзін, форм абыходжання, рубеж чаго-н. дазволенага.

   • Ні ў выказваннях, ні ва ўчынках ён не дазваляў сабе пераходзіць мяжы прыстойнасці.

|| прым. межавы, ✂.

мязга, ✂, ж.

1. Мяккая частка дрэва, што знаходзіцца паміж карой і драўнінай.

   • Сасновая м.

2. Маса, якая атрымліваецца пасля расцірання чаго-н.

   • Бульбяная м.
   • Вінаградная м.

|| прым. мязговы, ✂.

мяздра, ✂, ж. (спец.).

Слой падскурнай клятчаткі на нявырабленай шкуры.

|| прым. мяздровы, ✂.

мяздрыць, ✂; незак.

Ачышчаць ад мяздры (у 1 знач.).

• М. шкуру.

|| наз. мяздрэнне, ✂.

мякаць, ✂, ж.

1. Мяккая частка цела жывёлы або чалавека.

2. Мяса без касцей.

   • Аддзяляць м. ад касцей.

3. Мяккая частка пладоў, ягад, клубняў.

   • М. яблыка.

|| прым. мякатны, ✂.