Verbum

вымучыць, ✂; зак. (разм.).

1. З цяжкасцю, з намаганнем зрабіць, стварыць.

   • В. згоду.
   • В. верш.

2. Знясіліць, змардаваць.

   • В. каня далёкай дарогай.

|| незак. вымучваць, ✂.

вымушаны, ✂.

1. гл. вымусіць.

2. Ненатуральны, не свабодны.

   • Вымушана (прысл.) усміхнуцца.

|| наз. вымушанасць, ✂.

вымысел, ✂, м.

1. Тое, што створана фантазіяй, уяўленнем.

   • Казачны в.

2. Выдумка, хлусня.

   • Не верыць вымыслам.

вымя, ✂, н.

Орган з малочнымі залозамі і саскамі ў самак млекакормячых.

• Каровіна в.

вымяральнік, ✂, м.

1. Прылада, прызначаная для вымярэння.

2. Тое, што і вымернік.

вымярацца, ✂; незак.

Вызначацца якой-н. мерай.

• Запасы цукру вымяраюцца сотнямі тон.

вымярэнне, ✂, н.

1. гл. вымераць.

2. Працяжнасць вымяральнай велічыні ў якім-н. кірунку.

   • Геаметрычная фігура ў трох вымярэннях.

вынайсці, ✂; зак.

Працуючы творча, стварыць што-н. новае, невядомае раней.

• В. новую машыну.
• В. прыстасаванне да механізма.

|| незак. вынаходзіць, ✂.

|| наз. вынаходства, ✂.

вынасіць, ✂; зак.

1. Перанесці за некалькі прыёмаў усё, поўнасцю.

   • В. сена з балота.

2. каго. Пра маці: пранасіць у сабе да родаў.

   • В. дзіця.

3. перан. Абдумаць да поўнай яснасці, закончанасці.

   • В. новы замысел.

4. Выцерці, працерці ў выніку доўгага нашэння.

   • Вынашаны касцюм.

|| незак. выношваць, ✂.

вынасны, ✂.

Звязаны з вынасам, знаходжаннем па-за чым-н., вынесены куды-н.

• Вынасная графа.
• Вынасное судна.