Verbum

валаса́ты, ✂.

Пакрыты, аброслы валасамі.

• Валасатыя рукі.

|| наз. валасатасць, ✂.

валасе́нь, ✂, м.

1. Паразітычны вадзяны чарвяк, падобны на волас.

2. Хвароба скуры ног у чалавека і жывёлы ў выглядзе язваў.

валасі́на, ✂, ж.

Адзінкавы волак.

|| памянш. валасінка, ✂.

валасня́, ✂, ж., зб. (разм. пагард.).

Калматыя пасмы валасоў чалавека або шэрсці жывёлы.

• Зарасці валаснёй.

валасо́к, ✂, м.

1. гл. волас.

2. Тонкая металічная ніць, спружына, дроцік у якім-н. механізме.

3. Тое, што варсінка (у 2 знач. і спец.).

◊

• На валаску (вісець) (разм.) — знаходзіцца ў вельмі ненадзейным, небяспечным становішчы.

• Жыццё хворага на валаску.

• На валасок (валаску) ад чаго — вельмі блізка (ад якога-небудзь няшчасця).

• Быць на валасок ад смерці.

валася́нка, ✂, ж.

Невялікая пеўчая птушка атрада вераб’іных з тонкай шылападобнай дзюбай.

|| прым. валасянкавы, ✂.

• Сямейства валасянкавых (наз.).

валацу́га, ✂, м.; ✂, ж., ✂ (разм.).

1. Бяздомны чалавек, які не мае пэўнага прыстанішча і заняткаў.

2. Той, хто цягаецца абы-дзе, не працуе.

3. Той, хто празмерна заляцаецца да жанчын.

валацу́жнічаць, ✂; незак. (разм.).

Быць валацугам (-ай), бадзяцца.

|| наз. валацужніцтва, ✂.

валацу́жны, ✂ (разм.).

Уласцівы валацугу (-цузе), бадзяжны.

• Валацужнае жыццё.

валачы́, ✂; незак.

1. Цягнуць волакам, не адрываючы ад паверхні чаго-н.

   • В. мех з бульбай.

2. Несці, везці што-н. цяжкае, з цяжкасцю.

   • В. вязанку сена.

3. Красці (разм.).

   • Валаклі з гаспадаркі ўсё, што маглі.