валацу́га, , м.; , ж., (разм.).

  1. Бяздомны чалавек, які не мае пэўнага прыстанішча і заняткаў.

  2. Той, хто цягаецца абы-дзе, не працуе.

  3. Той, хто празмерна заляцаецца да жанчын.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)