выгнанне,
-
гл. выгнаць (у 2знач. ). -
Вымушанае прабыванне дзе
-н. у якасці выгнанага (кніжн. ).- Жыць у выгнанні.
выгнанне,
Вымушанае прабыванне дзе
выгнаннік,
Той, хто знаходзіцца ў выгнанні.
||
||
выгнаць,
Гонячы, прымусіць выйсці, выехаць; выдаліць.
Выдаліць сілай, прагнаць.
Здабыць шляхам перагонкі (
||
||
выгнісці,
Згнісці ў адным месцы, у сярэдзіне або поўнасцю.
||
выгнуцца,
Прыняць дугападобную форму, утварыць выгіб.
||
выгнуць,
Сагнуць дугой, надаць сагнутую форму.
Выпрастаць, разгарнуць (
||
выгода,
пераважна (выгоды, -аў). Усё, што задавальняе максімальныя запатрабаванні, чым зручна карыстацца.
Прыволле.
выгодны,
Добра прыстасаваны для зручнага карыстання, цалкам прыдатны.
Прывольны.
||
выграбны,
Прызначаны для выграбання.
Выграбная яма — памыйная яма для звальвання смецця, розных нечыстот.
выграбці,
Грабучы, выдаліць.
Грабучы, рыючы, утварыць паглыбленне.
||