выгнаць, ; зак.

  1. Гонячы, прымусіць выйсці, выехаць; выдаліць.

    • В. жывёлу з хлява.
    • В. з работы (перан.).
  2. Выдаліць сілай, прагнаць.

    • В. акупантаў.
    • В. дрэнныя думкі з галавы (перан.).
  3. Здабыць шляхам перагонкі (спец.).

    • В. бочку шкіпінару.

|| незак. выганяць, .

|| наз. выганка, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)