Verbum

spurt​² [spɜ:t] v.

1. біць струме́нем;

Blood spurted from the wound. Кроў хлынула з раны.

2. рабі́ць рапто́ўнае намага́нне;

spurt to catch a train імча́цца, каб паспе́ць на цягні́к

sputnik [ˈspʊtnɪk] n. (штучны) спадаро́жнік

sputter​¹ [ˈspʌtə] n. AmE пы́рскі слі́ны

sputter​² [ˈspʌtə] v.

1. плява́цца, пы́рскаць слі́наю;

sputter with anger плява́цца ад зло́сці

2. шыпе́ць, сквірчэ́ць; трашча́ць; фы́ркаць (пра матор);

The fat was sputtering in the frying-pan. Сала сквірчэла на патэльні.

sputum [ˈspju:təm] n. med. слі́на, макро́та