Verbum

левіта́цыя

(англ. levitation, ад лац. levitas, -atis = лёгкасць)

магічны спосаб пераадолення зямнога прыцяжэння (напр. падыманне ўласнага цела намаганнем волі, палёты ў сне і г. д.).

легаліза́цыя

(фр. légalisation, ад лац. legalis = законны)

1) наданне законнай сілы якому-н. акту або дзеянню;

2) у міжнародным праве — засведчанне подпісаў на дакументах, прызначаных для дзеяння ў замежных дзяржавах.

лега́льны

(лац. legalis)

прызнаны, дазволены законам (напр. л. друк).

легіён

(лац. legio, -onis)

1) асноўная арганізацыйная адзінка старажытнарымскага войска, у якую ўваходзіла 10 кагорт;

2) асобнае вайсковае фарміраванне ў некаторых краінах;

3) перан. вялікая колькасць, мноства каго-н., чаго-н. (напр. л. зорак).

ле́гінсы

(англ. leggins)

жаночыя трыкатажныя штаны, якія шчыльна аблягаюць нагу.

легіты́мны

(лац. legitimus)

законны, правамерны (напр. л-ыя дзеянні).

легіяне́р

(фр. légionnaire, ад лац. legionarius = які належыць да легіёна)

1) воін, салдат легіёна;

2) спартсмен, які выступае ў замежных клубах, камандах па кантракце.

лейбл

(англ. label)

фірменны знак, этыкетка на адзенні (від таварнага знака, які мае таксама дэкаратыўнае значэнне).

лейкемі́я

(н.-лац. leucaemia, ад гр. leukos = белы + haima = кроў)

мед. захворванне крыві і крывятворных органаў, якое выражаецца ў рэзкім павелічэнні колькасці лейкацытаў; белакроўе.

лейтматы́ў

(ням. Leitmotiv = літар. вядучы матыў)

1) асноўны матыў, які паўтараецца на працагу ўсяго музычнага твора (напр. л. оперы);

2) перан. асноўная думка, якая неаднаразова паўтараецца і падкрэсліваецца (напр. л. рамана, л. выступлення прэзідэнта).