Verbum

цыркуля́рны

(лац. circularis = кругавы)

кругавы, звязаны з рухам па крузе (напр. ц. душ, ц-ая піла).

цырыманія́л

(лац. caeremoniale = кніга абрадавых правіл)

афіцыйна прыняты парадак урачыстых прыёмаў, шэсцяў і інш. (напр. ц. адкрыцця алімпіяды).

цырымо́нія

(лац. caeremonia)

1) прыняты парадак правядзення якога-н. абраду, урачыстасці (напр. шлюбная ц.);

2) мн., перан. умоўнасці ў паводзінах, манернасць (напр. не будзем разводзіць цырымоніі).

цытадэ́ль

(іт. cittadella = літар. маленькі горад)

1) найбольш умацаваная ўнутраная частка крэпасці, прыстасаваная для самастойнай абароны, а таксама крэпасць наогул;

2) перан. апора, цвярдыня (напр. ц. гуманізму).

цыта́та

(лац. citatum, ад citare = заклікаць, называць)

даслоўная вытрымка з якога-н. тэксту.

цэйтно́т

(ням. Zeitnot, ад Zeit = час + Not = неабходнасць)

1) недахоп часу на абдумванне чарговых хадоў пры гульні ў шахматы, шашкі;

2) перан. востры недахоп часу ў якой-н. справе.

цэлафа́н

(англ. cellophane, ад лац. cellula = клетка + гр. phanos = светлы)

тонкая празрыстая плёнка з цэлюлозы, якая выкарыстоўваецца для ўпакоўкі, а таксама ў паліграфіі, агародніцтве і некаторых іншых вытворчасцях.

цэліба́т

(лац. caelibatus, ад caelebs = нежанаты)

абавязковая бясшлюбнасць, устаноўленая для каталіцкага духавенства.

цэлюло́за

(фр. cellulose, ад лац. cellula = клетка)

рэчыва з хімічна апрацаванай драўніны, якое выкарыстоўваецца для вырабу паперы, штучнага шоўку і інш.

цэнз

(лац. census)

умовы, якія абмяжоўваюць карыстанне асобай тымі ці іншымі правамі (напр. узроставы ц., маёмасны ц., адукацыйны ц.).