Verbum

наміна́льны

(лац. nominalis = імянны)

1) выражаны грашовай вартасцю, якая ўказана на чым-н. (напр. н-ая цана тавару);

2) які толькі называецца, але не выконвае сваіх функцый (напр. н. кіраўнік).

наміна́цыя

(лац. nominatio)

1) называнне чаго-н. (напр. н. новых рэалій);

2) катэгорыя асоб або твораў, з ліку якіх эксперты ў той або іншай галіне літаратуры, мастацтва вылучаюць лепшых.

напа́лм

[англ. napalm, ад na(phthenic acid) = нафтэнавая кіслата + palm(itic acid) = пальміцінавая кіслата]

гаручая сумесь для бомб, агнямётаў (напр. паліць напалмам).

наркабі́знес

(ад гр. narke = аняменне + англ. business = бізнес)

бізнес, які прыносіць даход ад незаконнага гандлю наркотыкамі.

наркама́нія

(н.-лац. narcomania, ад гр. narke = аняменне + mania = шаленства, захапленне, цяга)

хваравітая цяга да наркотыкаў.

наркама́фія

(ад гр. narke = аняменне + іт. mafia = мафія)

злачынная арганізацыя, якая спецыялізуецца на вырабе і збыце наркотыкаў.

нарко́з

(фр. narcose, ад гр. narke = аняменне)

штучна выкліканы стан з поўнай або частковай стратай прытомнасці і болевай адчувальнасці.

нарко́тык

(н.-лац. narcoticus, ад гр. narkotikos = які ашаламляе)

рэчыва, якое ўжываецца ў медыцыне як сродак абязбольвання або ўсыплення, а пры бескантрольным ужыванні прыводзіць да наркаманіі.

нармаліза́цыя

(фр. normalisation, ад лац. normalis = урэгуляваны)

прывядзенне да нормы, падпарадкаванне норме (напр. н. міжнародных адносін, н. правапісу).

нарма́льны

(лац. normalis = урэгуляваны)

1) які адпавядае нормам, звычайны, натуральны (напр. н-ая тэмпература, н. колер скуры);

2) псіхічна здаровы (напр. н. чалавек).